Bir Sanat ve bilim dalı olarak edebiyat, yaşam içerisinde günlük ve yaşamsal amaçlar için dil kullanımı herkes tarafından kaçınılmaz bir gereklilik olarak kabul edilmektedir ancak dilin elzem diyebileceğimiz bu kullanımlar haricinde dilin bilgi ve sanatsal haz için kullanılmaya başlanmasıyla estetik kavramı da önem kazanmaya başlanmıştır. Sözün estetiği olarak tanımlanan edebiyatla dil daha üst bir boyuta taşınmıştır. Doğada güzellikler bir bütün içerisinde ve insanın müdahalesi olmadan meydana gelir ve insan bu güzellikler karşısında haz duyar. Bu haz insana özgü bir durumdur çünkü dağ kendi yüksekliğinden, kuşlar güzel ötüşlerinden ve nehirler serin sularından haz duymazlar. Sanatçı, doğada var olanların yerine kendini koyarak onların aldığı hazı dile getirmeye çalışan kişidir. Yani sanatın yaratıcısı da alıcısı da insandır. Bu insanları canlı cansız varlıklardan ayıran diğer bir özelliktir. Bu anlamda edebiyat insana özgü olan dilin yine insana özgü olan sanata dönüşmüş halidir.
Edebiyatı diğer sanat dallarıyla birleştiren özellikleri şu şekilde sıralayabiliriz:
Yaratıcılık , Deha, Gözlem, Sezgi, İzlenim, Duygu, Hayal Gücü, Düşünce Gelecek Tasarımı, Gerçekçilik, Doğa ve İnsan
Edebiyatı diğer sanat dallarından ayıran özellik söz konusu olduğunda cevap tektir “Dil” Gündelik hayatımızın da vazgeçilmezi olan dil eğitimden dost sohbetlerine bir çok alanda kullanılmaktadır. Edebiyat bu anlamda kullanılan sözcüklere yeni bir boyut ve anlam kazandırma işidir.
Sanatsal boyut bu dilin yoğunlaşmasına, derinleşmesine, çeşitlenmesine ve renklenmesine olanak sağlar.
