ÖĞRETİM STRATEJİLERİ:
Öğretim stratejisi, belirlenmiş hedeflere ulaşmak için seçilen genel yoldur. Bu stratejiler merkeze aldıkları öğe ve ulaşmak istedikleri hedef düzeyleri bakımından birbirlerinden farklılık gösterirler. Öğretim stratejilerini belirlemede en önemli ölçüt, ulaşılacak olan hedefin düzeyidir. Bilişsel alanın bilgi basamağındaki hedefler için sunuş yolu, bilişsel alanın kavrama düzeyindeki hedefler için buluş yolu, bilişsel alanın uygulama-analiz-sentez-değerlendirme basamakları için araştırma-inceleme stratejisi kullanılır.
Sunuş Yoluyla Öğretim:
· Ausubel tarafından geliştirilmiştir.
· Tüm bilgilerin öğretmen tarafından aktarılmasıyla kavram, ilke ve genellemelerin öğretildiği bir öğretim stratejisidir.
· Bilgiler bütünden parçaya, genelden özele doğru sunulur.
· Bilgi düzeyindeki hedeflerin kazandırılmasında etkilidir.
· Grubun çok kalabalık olduğu, öğretime ayrılan zamanın kısa ve sınırlı olduğu ve ön öğrenmeler ile bilişsel şemaların eksik olduğu durumlarda kullanılır.
· Öğretmen merkezlidir, kavram ve soyut konuların öğretiminde etkili olduğu için ilköğretim 4-5. sınıflarda kullanılır.
· İyi bir planlama gerektirir ve kullanılacak örnekler önceden hazırlanmalıdır. Örnekler açıklayıcı, somutlaştırıcı ve akılda kalıcı olmalıdır.
· Yeni bilgiler için bir yapı oluşturan, yeni bilginin çerçevesini çizen ve yeni bilginin daha önce kazanılan bilgiler ile ilişkilendirilmesini sağlayan, sonradan öğrenilecek bilgilerin yerleştirileceği genel çerçeveler olan organize ediciler (örgütleyiciler) sunuş yolu stratejisinde önemli bir yer tutar. Örgütleyiciler; bilginin kalıcılığını ve hatırlamayı kolaylaştıran şemalar, kavramlar ve haritalardır.
· Organize ediciler:
1. Ön organize edici: kavram haritaları, tablolar vb.
2. Karşılaştırıcı organize ediciler: somutlaştırıcı örnekler, analoji vb.
· Sunuş yoluyla öğretimin aşamaları;
1. Konunun düzenlenmesi ve organize edilmesi yapılarak sınırlar belirlenir.
2. Kavram ve ilkeler, araç-gereç ve materyaller kullanılarak açıklanır.
3. Açıklama çok sayıda örnekle desteklenir.
4. Açıklanan kavram ve ilkelere ilişkin öğrencilerden açıklama ve örnek istenir.
· Yararları:
o Zamandan tasarruf sağlar.
o Sözlü anlatım becerilerini geliştirir.
o Öğrenci grubunun kalabalık, zamanın kısıtlı olduğu durumlarda en ekonomik stratejidir.
· Sınırlılıkları:
o Öğrenciler tam anlamıyla aktif değildir.
o Ezbere dayalı ve yüzeysel öğrenmelere neden olabilir.
o Yaratıcılığı ve bağımsız düşünmeyi sınırlandırır.
o Üst düzey hedefleri gerçekleştirmede etkili değildir.
· Dikkat edilmesi gereken hususlar:
o İçerik anlamlı ve düzenli bir şekilde organize edilmelidir.
o Öğretmen – öğrenci etkileşimi üst seviyede olmalıdır.
o Öğrencilerin dikkatini derse çekecek ve katılımı artıracak yöntem ve teknikler kullanılmalıdır.
o Anlamlı öğrenme için organize ediciler etkili bir şekilde kullanılmalıdır.
o Bilginin somutlaştırılması adına ders materyal yönünden zenginleştirilmelidir.
o Öğretim sürecinde ses tonu ve vurgu, jest ve mimikler etkili bir şekilde kullanılmalıdır.
Buluş Yoluyla Öğretim:
· Bruner tarafından geliştirilmiştir.
· Öğretmen ve öğrenci merkezli bu stratejide birey, bilgi merakına dayalı olarak kendi kendine keşfederek öğrenir.
· Buluş yoluyla öğrenmede örnekler önemli bir yer tutar.
· Kavrama düzeyinde hedeflerin gerçekleştirilmesinde ve ilke ve genellemeleri öğrencilerin ulaşması istenen durumlarda kullanılır.
· Derslerin geliştirme aşamasında kullanılır.
· Tümevarım yaklaşımı benimsenir ve problem çözmeyi de öğrenilir.
· Buluş yolu öğretimin aşamaları;
1. Öğretmen örneği sunar,
2. Öğrenci örneği tanımlar,
3. Öğretmen ek örnekler sunar,
4. Öğrenci örnekleri tanımlar ve önceki örnekler ile ilişkilendirir,
5. Öğretmen ek örnekler ve örnek olmayan durumlar sunar,
6. Öğrenci örnekleri karşılaştırır ve örnek olmayanları belirler,
7. Öğrenci örnekleri ilişkilendirir ve yorumlar,
8. Öğrenci tanımlara, ilke ve genellemelere ulaşır,
9. Öğretmen öğrenciden ek örnekler vermesini ister.
Yararları:
· Öğrencinin merak duygusunu ve güdülenmişlik düzeyini artırır.
· Öğrenci aktif olduğu için kalıcı öğrenme sağlar.
· Problem çözme becerilerini geliştirir.
· Öğrencilerin düşünme becerilerini geliştirir.
Sınırlılıkları:
· Zaman alıcı bir uygulamadır.
· Kalabalık gruplarda uygulanması zordur.
· Bazı ders ve konuların öğretiminde etkisi azdır.
Dikkat edilmesi gereken hususlar:
· Bireyin merak duygusu üst seviyede tutulmalıdır.
· Merak duygusunu harekete geçirmek için belli düzeyde belirsizlik yaratılmalıdır.
· Öğretmenin kullanacağı örnekler önceden hazırlanmalıdır.
· Gerekli materyal önceden hazırlanmalıdır.
Araştırma-İnceleme Yoluyla Öğretim:
· John Dewey tarafından ileri sürülmüştür.
· Öğrenme, hedeflere ve öğrenci düzeyine uygun ve gerçek yaşamla ilişkili problemler üzerinde, problem çözmenin adımlarının kullanılmasıyla gerçekleşir.
· Bireyin problem çözmeyi bilmesi beklenir.
· Uygulama ve daha üst düzey hedeflerin gerçekleştirilmesinde kullanılır.
· Problem çözme, bağımsız düşünme ve bilimsel düşünme becerilerini geliştirir.
· Araştırma inceleme yoluyla öğretimin aşamaları;
1. Problemin fark edilmesi,
2. Problemin tanımlanması,
3. Bilgi toplama,
4. Problemin çözümüyle ilgili hipotezlerin(denence) kurulması,
5. Problemle ilgili veri toplanması,
6. Hipotezlerin test edilmesi,
7. Çözümün ortaya konması.
Yararları:
· Problem çözme becerilerini geliştirir.
· Bağımsız düşünme ve bilimsel düşünme becerilerini geliştirir.
· Kalıcı öğrenmeler gerçekleşir.
· Kazanılan beceriler günlük hayatta da kolaylıkla kullanılabilir.
Sınırlılıkları:
· Zaman alıcı bir uygulamadır.
· Sınıf dışı çalışmalar gerektirir.
· Her konunun öğretiminde kullanılamaz.
· Önkoşul öğrenmelerin eksik olduğu durumlarda kullanılamaz.
· Araştırmanın sınırları iyi çizilmezse hedefe ulaşılamayabilir.
Dikkat edilmesi gereken hususlar:
· Öncelikle bilgi ve kavrama düzeyinde hedefler gerçekleştirilmelidir.
· Araştırma problemleri hedefe ve öğrenci düzeyine uygun olmalıdır.
· Süreç iyi planlanmalıdır.
ÖĞRETİM YÖNTEMLERİ
Yöntem, belirlenmiş hedeflere ulaşmak için seçilen bilinçli yoldur. Öğrenme – öğretme sürecinin etkililiği uygun yöntemlerin belirlenmesine ve uygulanmasına bağlıdır.
Yöntem ve Tekniklerin Seçimini Etkileyen Faktörler:
· Hedeflerin alanı,
· Öğrencinin ilgi, ihtiyaç ve hazırbulunuşluk düzeyi,
· Konunun yapısı,
· Öğretmen yeterlilikleri,
· Öğretme-öğrenme ortamının fiziki imkanları,
· Zaman,
· Öğrenci sayısı,
· Maliyet.
Öğretim Yöntemleri:
1. Anlatım/Düz Anlatım/Takrir:
2. Tartışma Yöntemi:
3. Örnek Olay Yöntemi:
4. Gösterip Yaptırma:
5. Bireysel Çalışma:
6. Problem Çözme Yöntemi:
7. Proje Yöntemi:
Anlatım/Düz Anlatım/Takrir:
· Geleneksel olarak adlandırılır ve en sık kullanılan yöntemlerden biridir.
· Öğretmen merkezlidir ve bilgiyi öğretmen organize eder.
· Genellikle sunuş yolu stratejisinde ve bilgi düzeyindeki hedeflerin kazandırılmasında kullanılır.
· Amacı bilginin hızlı ve sistemli olarak öğrenciye aktarılmasıdır.
· Öğrencilerin hazırbulunuşluk düzeyi iyi bilinmeli ve buna göre organizasyon yapılmalıdır.
· Kalabalık gruplarda, zamanın kısıtlı olduğu durumlarda, dersin giriş ve bitiş bölümlerinde, bilişsel alanın bilgi düzeyinde etkili olarak kullanılabilir.
· Zaman, emek ve maliyet yönünden ekonomiktir.
· Öğrenci pasif durumdadır, kalıcılığı azdır, bireysel farka ve ilgilere cevap veremez.
· Anlatım, ses tonu, göz teması, jest ve mimiklerle desteklenmelidir.
· Çok sayıda örnek verilmelidir.
· Açık anlaşılır ifadeler kullanılmalıdır.
Örnek Olay Yöntemi:
· Gerçek hayatta karşılaşılan ya da karşılaşılabilecek olan bir olayın sınıf ortamına getirilerek analiz edilmesi ve tartışılması yoluyla öğrenmenin gerçekleştirilmesidir.
· Daha çok buluş yoluyla öğretim stratejisinde ve kavrama düzeyindeki hedeflerin kazandırılmasında kullanılır.
· Öğretmen ve öğrenci merkezli bir uygulamadır.
· Ön bilgiler üzerine kurulur.
· Öğrenilenleri gerçek hayatla ilişkilendirme ve gerçek durumlarda kullanma fırsatı sağlar.
· Tıp, hukuk, psikoloji ve sınıf yönetimi alanında etkili olarak kullanılır.
· Örnek olay anlatım, rol oynama, şekil, resim veya film olarak sınıfa getirilebilir.
· Tek çözüm yolu olan örnek olaylar sınıfa getirilmemelidir. Çünkü öğrencilerin alternatif çözüm yolları bulması gereklidir.
· Örnek olayın aşamaları şunlardır;
1. Örnek olay öğrencilere sunulur,
2. Öğrencilerin örnek olayla ilgili anlamadıkları noktalar açıklanır.
3. Öğrencilere problemin çözümüne ilişkin yönlendirici sorular sorulur.
4. Öğrenciler tarafından problemin çözümüne ilişkin alternatifler üretilir.
5. Öğrencilerin ürettiği alternatif çözümler dikkate alınarak örnek olay yeniden yazılır.
Sınırlılıkları:
· Her zaman istenilen nitelikte örnek olay bulunamayabilir.
· Zaman alıcıdır.
· Kalabalık öğrenci gruplarında uygulanması zordur.
Gösterip Yaptırma:
· Özellikler devinişsel alandaki hedeflerin gerçekleştirilmesinde etkilidir.
· Gösteri boyutunda öğretmen, yaptırma boyutunda öğrenci merkezlidir.
· Öğretmen davranış modelini göstererek öğrencilerin modelden öğrenmelerini sağlar.
· Yaparak yaşayarak öğrenme imkanı sağlar.
· Öğrenciye anında dönüt ve düzeltme sağlar.
· Öğrenme süresini kısaltır. İlgi ve dikkat çekmeyi sağlar.
Sınırlılıkları:
· Bazı durumlarda çok fazla hazırlık ve planlama gerektirir.
· Anlama olmaksızın taklit etmeye dayalı olabilir.
· Çok ayrıntılı ve karmaşık durumlarda adım adım gidilemezse eksik öğrenmelere neden olabilir.
Bireysel Çalışma:
· Bir öğrencinin bir konuyu tek başına çalışmasıdır.
· Öğrenci merkezlidir ve öğrenci kendi öğrenmelerinden sorumludur.
· Araştırma yoluyla öğretme stratejisinde ve tam öğrenme yaklaşımında kullanılmaktadır.
· Uygulama, analiz ve sentez düzeylerindeki davranışları kazandırmada kullanılır.
· Öğrenci merkezli bu yöntem her öğrenciye öğretim sürecini kendine göre düzenleme fırsatı verir.
Sınırlılıkları:
· Sınıf ortamında gerçekleştirilmesi zordur.
· Her öğrenci için kendine özgü bir süreç gerektirdiğinden maliyetlidir.
· Sosyalleşmeyi sınırlandırmaktadır.
Problem Çözme Yöntemi:
· Daha çok araştırma yoluyla öğretim stratejisinde, bilişsel alanının uygulama ve daha üst düzey hedeflerinin gerçekleştirilmesinde kullanılır.
· Bilimsel araştırma sürecine dayanır ve bilimsel araştırma yöntemi kullanılır.
· Üst düzey zihinsel becerileri ve düşünme yollarını gerektirir.
· Bireysel ya da grup olarak gerçekleştirilebilir.
· Bilimsel düşünme becerisi ve bilimsel tutum kazandırır.
· Öğrenciyi aktif kılan bu yöntem kalıcı öğrenmeler sağlar.
Sınırlılıkları:
· Her derste uygulanması zordur.
· Zaman alıcıdır.
· Problemleri çözmek için materyal ve kaynak gerekli olduğu için maliyetlidir.
Proje Yöntemi:
· Öğrencilerin öğrendikleri bir konu üzerinde eksik öğrenmelerini tamamlamam ve öğrendiklerini pekiştirmek amacıyla araştırma yaparak sınıfta sunum yapmasıdır.
· Disiplinlerarası bir çalışma gerektirir.
· Proje yönteminin aşamaları;
1. Hedeflerin belirlenmesi,
2. Konunun belirlenmesi,
3. Raporlaştırma ölçütlerinin belirlenmesi,
4. Değerlendirme ölçütlerinin belirlenmesi,
5. Grupların oluşturulması,
6. Konuyla ilgili bilgilerin nasıl toplanacağının belirlenmesi,
7. Çalışma takviminin oluşturulması,
8. Kontrol noktalarının belirlenmesi,
9. Bilgilerin toplanması,
10. Bilgilerin bütünleştirilmesi ve raporlaştırılması,
11. Projenin sunulması.
· Sınıf içinde ve dışında yürütülür.
· Ortaya çıkan üründen çok çalışma sürecinde yapılan çalışmalar ön plana alınmalıdır.
Sınırlılıkları:
· Zaman alıcı bir uygulamadır.
· Öğretmenin iş yükünü ve sorumluluğunu artırır.
· Konudan sapma ve dağılma olabilir.
Tartışma Yöntemi:
· Bir konu üzerinde öğrencilerin düşünmelerini sağlamak ve kalıcı öğrenmeler sağlamak amacıyla kullanılır.
· Buluş yoluyla öğrenme stratejisine ve kavrama düzeyindeki hedefler için uygundur.
· Verilen bilgilerin tekrarını ve pekiştirilmesini sağlamak, iyi anlaşılmayan noktaları açıklamak, öğrenilen bilgileri değerlendirmek için kullanılır.
· Öğretmen tartışmada yönetici konumundadır. Öğretmen – öğrenci, öğrenci – öğrenci etkileşimi yoğundur. Öğrenciyi sosyalleştirir.
· Eleştirel düşünme, analiz etme ve değerlendirme becerilerini kazandırır. Demokratik birey özelliklerini kazandırır.
· Etkili dinleme ve etkili konuşma becerilerini kazandırır.
· Tartışma önceden planlanmalı ve sorulacak sorular önceden hazırlanmalıdır.
· Oturma düzeni tartışmaya uygun şekilde ayarlanmalıdır.
· Tartışmaya tüm öğrencilerin katılımı sağlanmalıdır.
· Dersin tümü tartışmaya ayrılmamalı ve tartışmadan çıkan sonuç özetlenmelidir.
Sınırlılıkları:
· Kapsamı iyi belirlenmezse tartışma konusu sapabilir.
· Önkoşul öğrenmelerin eksik olduğu öğrenci gruplarına uygulanması zordur.
· Kalabalık gruplarda uygulanması zor ve zaman alıcıdır.
· Her öğrenci tartışmaya eşit seviyede katılmayabilir.
Tartışma Teknikleri:
o Büyük Grup Tartışması: Tüm sınıfın katılımıyla gerçekleştirilen tartışma türüdür. Bu tartışma türünde öğretmen yetkin, bilgili ve etkili sınıf yönetimi becerisine sahip olmalıdır. Tekniğin uygulanmasında sınıf yönetimi açısından sorunlar çıkabilir.
o Küçük Grup Tartışması: Öğrencilerin tartışmaya daha etkin katılabilmeleri için 4 – 6 kişilik küçük ve heterojen gruplarda gerçekleştirilen tartışma biçimidir.
o Münazara: Belli bir konunun lehinde ve aleyhinde konuşmak üzere öğrencilerin araştırma yapmaları ve düşüncelerini savunmalarını sağlamayı amaçlamaktadır. Sınıf 3 gruba ayrılır ve 2 grup tartışırken 1 grup da değerlendirme yapar. Önemli olan fikirlerin bilimsel olması değil, fikri savunma, kabul ettirme ve iletişim becerisinin gelişmesidir. Öğrencilerin benimsemedikleri görüşleri savunmak zorunda kalması tekniğin olumsuz yönüdür.
o Sempozyum: Bilimsel, sanatsal veya düşünsel konuların farklı boyutlarıyla dinleyiciler karşısında tartışıldığı platformdur. Konuşmacılar konunun araştırdıkları yönünü bilimsel makale ya da bildiri olarak grupla paylaşırlar. Dinleyiciler soru sorabilirler.
o Panel: Daha önceden belirlenmiş bir konu hakkında oturum başkanı eşliğinde 3-5 kişinin görüşlerini, birikimlerini, duygu ve düşüncelerini sunduğu tekniktir. Panel bittikten sonra soru-cevap kısmı düzenlenebilir. Temel amaç belirli bir konu hakkında farklı görüşlerin olabileceğini göstermektir. Panelin sonunda sorulan sorularla öğrencilerin soru sorma, sorgulama ve sorunlar üzerine düşünme becerilerinin gelişmesini sağlar.
o Zıt Panel: Belirli ölçüde tartışılmış, yarım kalmış öğrenmeleri pekiştirmek amacıyla kullanılan tekniktir. Öğrenciler soru soran ve cevap veren olarak 2 gruba ayrılır. Soru soran grup ve cevap veren grup kendi içinde tekrar 4 – 6 kişilik gruplara ayrılırlar. Soru soracak grup sorularını hazırlarken, cevap verecek grup ise sorulması muhtemel sorulara hazırlık yaparlar.
o Kollegyum: Zıt panel ile benzerlikler gösterir. 2 panel grubu vardır. Birinci grup uzman kişilerden, 2. grup ise öğrencilerden oluşur. Öğrenci grubu, konu hakkında sunum yapar ve uzman grubuna sorular yöneltir. Uzman grubu gelen soruları yanıtlar. Sunum bittikten sonra dinleyiciler de sorular yöneltebilirler.
o Seminer: Alanında uzman veya belli bir konuda araştırma yapan kişi ya da kişilerin, konu ile ilgili olan özel bir gruba sunu yapması ve bu sunum üzerine tartışılmasıdır.
o Açık Oturum: Güncel sorunların katılımcılar tarafından herkesin izleyebileceği şekilde tartışılmasıdır. Tüm sınıf tartışmaya katılabilir. Katılımcılar defalarca söz alıp fikirlerini belirtebilirler. Konuşmalar belli bir sıraya göre değil yöneten kişinin tercihine göre yapılır. Yöneticinin oturumu iyi yönetememesi konuşmacılara eşit söz hakkı verilememesine neden olabilir.
o Forum: Farklı görüşlere sahip bireylerin herhangi bir sorun üzerine tartışmasıdır. Panele göre daha formaldir. Tartışma yapan kişiler o alanın uzmanlarıdır. Konuşmacılar sırasıyla konuşmalarını yaparlar. Konuşmacılar arasında tartışma olmaz ve konuşmacılar birbirlerine soru sormaz. Dinleyiciler konuşmacılara soru sorabilirler ve zaman zaman da fikirlerini belirtebilirler. Sorular sözlü ya da yazılı olarak sorulabilir.
o Brifing: Bir astın, bir üste belirli bir konu ile ilgili bilgi vermesidir. Sınıf ortamındaki uygulaması ise bir konuyu ayrıntılı olarak çalışan bir öğrencinin öğretmenine ve arkadaşlarına sunum yapması ve konu üzerine tartışılması şeklinde gerçekleşir.
o Konferans: Belirli bir konuda uzman kişinin dinleyicilere bilim ve sanat konularında bilgi vermesidir. Bilimsel bir düşünceyi ya da konuyu anlatmak ve bir tezi savunmak konferansın belirgin özelliği olarak karşımıza çıkmaktadır. Sunum bittikten sonra konferansı veren konuşmacıya dinleyiciler sorular yöneltebilir.
o Vızıltı Grupları(Kısa Süreli Tartışma Grupları): Öğrencilerin kendi aralarında küçük gruplar halinde tartıştıkları tekniktir. Örn: Vızıltı 33, 3 kişilik öğrenci grubunda her öğrenci 3 dakika konuşur.
o Philips 66: 6 kişilik bir grup bir konuyu 6 dakika tartışır. Uygulamada her grubun bir başkanı vardır. Öğretmen konuyu tahtaya yazar ve her grup kendi içinde tartışarak bir karara varır ve kararını diğer gruplarla paylaşır. Öğretmen öğrencilere soru sorabilir ve eksik kalan yönleri tamamlayabilir.
o Fikir taraması: Belli bir konuda 4-9 kişilik gruplar oluşturarak grup üyeleri arasında fikir taraması yapılır. Buradaki amaç öğrencilerin fikirlerini ve görüşlerini özgürce ifade etmelerini sağlamak ve sınıfa canlılık getirmektir.
o Çalıştay(Workshop, Düşünme Atölyesi): Belli bir konunun alanında uzman kişilerce belli bir ortamda 6-8 kişilik gruplar halinde tartışılmasıdır. Uzmanlar sorunlara çözüm üretmek amacıyla bir araya gelirler. Yapılan çalışmaların bitiminde raporlar hazırlanır. Daha sonra raporlar bir araya getirilerek ortak bir rapor hazırlanır ve katılımcılara ulaştırılır. Çalışma ortamında bilgi üretmede etkili bir yoldur. Öğretmenlere yönelik hizmet içi eğitim çalışmalarında etkili olarak kullanılmaktadır. Kuram ile uygulama arasında bağlantı kurması önemli yararlarından biridir.
o Buzz Grup: Bir problemi ve onun çözüm yolunu temele alan bir tekniktir. Tartışma başlamadan önce konular belirlenir. Öğrenciler ilgi duydukları konuya göre grup oluştururlar. Süreç içerisinde her grup üyesi bir kez yönetici olur.
o Konuşma Halkası: Sınıfın oturma biçimi geniş bir daire olacak şekilde düzenlenir. Yakın arkadaşların yan yana oturmaması için sıralama rastgele belirlenir. Uyulması gereken kurallar herkesin görebileceği şekilde yazılır. Bu teknikte bir öykü, bir canlandırma, bir olay ya da resim kullanılır. Öğrencilerden örnekteki kişi gibi düşünüp düşüncelerini ifade etmeleri istenir.
o Çember Tekniği: Öğrenciler çember şeklinde oturur ve ortada öğretmen vardır. 1 başkan, 1 sekreter ve bir süre tutucu vardır. 15 kişilik grupta her öğrenci 1 dakika içerisinde konuyla ilgili görüşlerini bildirir.
o Akvaryum Tekniği: Çember tekniği için kalabalık olan durumlarda uygulanır. Çemberin dışarısında dinleyicilerden oluşan bir çember daha bulunur.
o Görüş Geliştirme: Belirli bir konu hakkında çelişki ve zıt olan görüşler alınır veya öğrencilere bir önerme verilir. Daha sonra bu görüşlere ya da önermeye katılıyorum, kararsızım, katılmıyorum vb.
şeklindeki öğrenci görüşleri nedenleriyle birlikte açıklanır. Tartışma sonunda öğrenciler görüşlerini değiştirebilirler. Bu teknikle öğrencilerin karar verme, farklı görüşlere saygı gösterme becerileri gelişir.
o Çalışma Grubu(Grup çalışması): Öğrencilerin ilgi alanlarına göre ayrılarak araştırma yaparak bir çalışma hazırlaması ve sınıfta sunmasıdır. Sunumdan sonra öğretmen ve öğrenciler hazırlanan çalışma hakkında görüşlerini bildirir.
o Kartopu(Piramit):
Bu teknikte belirlenen bir konu hakkında öğrenci önce tek başına düşünür, sonra 2 kişilik gruplar halinde, daha sonra 4 kişilik gruplar halinde, en sonunda 8 kişilik gruplar halinde konu hakkında tartışırlar ve görüşlerini sınıfla paylaşırlar.
Bu teknikte kademeli birikimi sağlayabilmek için bir önceki aşamanın mutlaka iyi gerçekleştirilmelidir.
Öğrencilerin kendi fikirleriyle sürece aktif katılımlarını sağlar.
Eleştirel ve yansıtıcı düşünme becerilerini geliştirir.
Karar verme ve çıkarımda bulunma becerilerini geliştirir.
Sınırlılıkları: Kademeli olarak ilerleme zaman alıcıdır. Sınıf mevcudunun az olduğu sınıflarda kademeli olarak birikim sağlamak zordur. Gruplar içerisinde uyumsuzlukları oluşabilir.
o Komite Görüşmesi: Yeterli sayıda alanında uzman kişilerden oluşan bir grubun belirlenen bir konu üzerinde araştırma yaparak yaptıkları bu araştırmayı bir üst kurula rapor halinde sunması ve bu rapor üzerinde değerlendirme yapılmasına dayanan bir tartışma türüdür. Komite görüşmelerinde hem raporu hazırlayacak ekibin hem de raporu inceleyecek kurulun birden fazla kişiden oluşması ve yeterli bilgiye sahip kişilerden oluşması gerekir.
o Aşamalı Görüşme (üç aşamalı görüşme): Sınıf 4’er kişilik gruplara ayrılır ve öğrenciler numaralandırılır. Her öğrenci başka bir gruptan kendisine bir eş seçer. Birinci aşamada birey eşine konuyla ilgili bir soru sorar ve açıklama ister. İkinci aşamada roller değişir ve diğer öğrenci soru sorar ve açıklama ister. Üçüncü aşamada ise bireyler gruplarına geri dönerek edindikleri bilgileri grup arkadaşlarıyla paylaşırlar.
0
0
Average Rating